Divisiekampioen: San Francisco 49ers

Ik zeg het enigszins met tegenzin. Maar de laatste tijd heb ik niet veel plezier gehad aan het kijken van San Francisco 49ers games. Het werk van quarterback Alex Smith kan me niet bekoren en Frank Gore vind ik eigenlijk ook maar so-so. Maar ik ben de ultieme fan. Ik kijk.

Ook gisteren. Zelfs als het team met 20 punten (23-3) achterstaat in een droevig duel met het Dream Team, Philadelphia Eagles. Tijdens de game dacht ik er vaak over na om mijn computer in de badkuip te gooien. Of met Express Post naar China te sturen. Maar dat deed ik niet. Ik vocht tegen mijn tranen en vermande me. En mieters, ik zag hoe het team in het derde en vierde kwart opstond en de Eagles opzij zette. Met 24-23.

De wedstrijd zat pas op slot toen receiver Jeremy Maclin (hij stond tijdens het offseason op uit de dood) dacht voor een zekere first down te duiken, maar daarbij was vergeten dat hij nog achterna werd gezeten door de blonde houthakker Justin Smith. Natuurlijk miste Philadelphia ook nog twee belangrijke fieldgoals ‘in the process’. Belangrijker vond ik echter de stats van de verguisde Alex Smith (die dit seizoen elke wedstrijd voor meer yards heeft gegooid en gisteren met 291 passing yards eindigde) en motortje van dienst, Frank Gore (127 rushing yards).

Voor het eerst sinds 2005 danste ik weer de ‘Horlepiep’ (copyright Maarten van den Broek) door de huiskamer. Ook omdat Seattle, St Louis en Arizona allemaal verloren en er inmiddels een gapend gat ligt met de 3-1 San Francisco 49ers. Toch is het nog te vroeg om de champagnekurken open te trekken: 5 van de laatste 7 wedstrijden van het seizoen zijn pas tegen dezelfde divisierivalen.

Daarbij wel de kanttekening dat zowel Seattle als St Louis er natuurlijk uitziet als een overrijpe, niet te pruimen, banananbavarois.

Lees ook:Schandaal Voor San Francisco 49ers
Lees ook:Hoge Verwachtingen San Francisco Bijgesteld
Lees ook:Philadelphia Ziet Ze Vliegen
Lees ook:Philadelphia Eagle Is Kankervrij
Lees ook:Westbrook Richting De Rams